Poeh hé, heb je uitgezaaide longkanker waar je behandeld voor wordt met chemotherapie en hyperthermie, krijg je als één van de bijwerkingen suikerziekte type 2. Ik kreeg dit gisteren te horen van mijn moeder. Mijn moeder voorspelde nog dat Margreet die dag nog in het ziekenhuis zou belanden, wellicht met ambulance zei ze toen.
Thuis gekomen was iedereen al klaar (bijna) met eten en ging voor de buis hangen voor de Champions league wedstrijd van Ajax vrouwen. Ik kam na mijn avondmaal ook mee kijken. Tijdens de eerste helft checkte ik mijn mail en ja hoor, Margreet had mij gemaild over het slechte nieuws dat ze had gekregen van de oncologie verpleegkundige, ze heeft suikerziekte. In dezelfde mail stond dat de brainstorm over de wijze hoe we aan extra geld kunnen komen voor haar toekomstige therapieën even zijn blijven liggen. Heel begrijpelijk uiteraard, het is eigenlijk niet te doen in het huishouden van Margreet nog ergens ander mee bezig te zijn, dan met de ziekte kanker.
De klachten die Margreet heeft naar aanleiding van de chemobehandeling zijn diabetes en vermindering van bloedblaadjes in het bloed. Ze kan plotseling de ondertitel van de TV niet meer lezen en ze valt iedere keer als ze een stukje wil lopen. Ook in huis. Het is ons al langer duidelijk dat de behandelingen die de reguliere zorg voor Margreet heeft, onvoldoende aanslaan en te veel bijwerkingen geven om de uitzaaiingen van de longkanker te overwinnen. Kurt, haar man, heeft daarom het hele internet met alle onderzoeken afgestruind naar mogelijke therapieën, die tevens zouden kunnen aanslaan. Zo zijn we al met de hyperthermie gestart, en zo zijn we ook op het spoor gekomen van de dendritische celtherapie. We zijn hiervoor naar Keulen geweest. Dit zou het wel eens kunnen zijn, waar we Margreet mee kunnen helpen. Alleen moeten we hier heel veel geld voor inzamelen. Deze behandelingen worden namelijk nog niet vergoed.
We besluiten naast de doorlopende doneeractie meer te doen. Een van de acties werk ik nu aan, bijvoorbeeld geregeld een blog plaatsen over onze belevenissen als gezin en familie, als daarin iemand kanker heeft. Het leven met de kanker en de onzekerheid en de wens vooral door te leven.
In het ziekenhuis
Als ik Margreet bel, ligt ze in een ziekenhuisbed. Ze is opgenomen en weet nog niet wanneer ze eruit mag. Haar bloedspiegel qua suiker op normale hoogte krijgen, blijkt geen gemakkelijke klus. Ze klinkt eigenlijk best monter aan de telefoon. Ze heeft te horen gekregen dat de klachten weg gaan als de chemo-effecten verdwijnen. In die zin is het tijdelijk, gelukkig. Dus kan ze straks weer beter zien en valt ze niet meer steeds.
Op bezoek
Aanstaande vrijdag gaan Judy (onze moeder) en Jeroen naar Margreet. Ik had me ingeschreven voor een klimaatexpeditie, netwerken en nieuwe ideeën opdoen voor samenwerkingen tussen onderwijs, ondernemers en overheid. Een onderwerp die ik belangrijk vind, want wie vindt de natuur en biodiversiteit nou niet mooi? En goed voor de gezondheid! Het is wel lastig achter deze keuzes te blijven staan; zou ik er toch niet beter aan doen toch naar Margreet te gaan? Het zijn speciale momenten die we hebben, even alleen met en onder elkaar. Ze is tenslotte ernstig ziek. Tegelijk is werk en mijn eigen toekomst, ook als startend ondernemer/zzp’er, een belangrijke aangelegenheid. Ik vertrouw er maar op dat Margreet monter en vechter als ze is nog wel door kan en weer gewoon naar huis komt. Ik ga morgen met mijn rugtas aansluiten bij de andere expeditieleden.
Commenti